ISTORIJA JUGOSLAVIJE

https://www.24sata.hr/news/sve-je-u-rasulu-a-ljudi-u-strahu-govore-dolazi-pavelic-a-tita-nitko-ne-sljivi-ni-pola-posto-756538
Sve je u rasulu, a ljudi u strahu govore: 'Dolazi Pavelić.' A Tita nitko ne šljivi ni pola posto...

Piše Boris Rašeta
Goran Gavranović

četvrtak, 15.4.2021. u 8:08

SEDMI DIO Nad Hrvatskom je pala noć. Njemačke trupe su pred Zagrebom. Kuglica na krvavom ruletu polako usporava, dolazi 10. travnja…
U knjizi "Deset dana u travnju" - koja se po cijeni od 99 kuna može kupiti na svim boljim kioscima u zemlji - izdvojili smo dnevničke zabilješke, dijelove povijesnih studija, judikaturu, fragmente memoara, zapisnika i drugih dokumenata u kojima akteri velike povijesti iznose svoja sjećanja, ali i novinske tekstove koji u realnom vremenu oslikavaju život i mišljenja suvremenika.
Razdoblje od puča do prvog dana travnja 1941. čini prvo, uvodno poglavlje, a u ostalima donosimo pregled tiska od 1. do 10. travnja, izvorne priče aktera povijesti, kao i svjedočenja o njima, sadržaje naslovnica i članaka koje su pisali ozbiljni ljudi i veliki novinari. U dva završna poglavlja prikazujemo rasplet povijesne drame poslije 10. travnja te sudbine aktera.
Zahvaljujemo Hrvatskom državnom arhivu, čijom smo ljubaznošću dobili uvid u dosjee Slavka i Dide Kvaternika, Branka Benzona, Ante Pavelića, dr. Vladka Mačeka, Đure Vranešića (Jure Vranešića) i Mirka Puka.



Njemačka je u ratu s Jugoslavijom i Grčkom! Naslov je svih novina 7.

http://www.xxzmagazin.com/nacisti-i-ljoticevci-ujedinjeni-protiv-partizana

Nacisti, četnici, ustaše, ljotićevci: Ujedinjeni protiv partizana
Pripremio: XXZ magazin
Preko Facebook stranice "Četnici su sramota za srpski narod" otkrili smo zanimljiv blog o Drugom svetskom ratu "Bandenkampf in Jugoslawien 1941-1945" na kojem se mogu pronaći silne fotografije i priče o Drugom svetskom ratu u Jugoslaviji. Autor bloga Ivan Ž. napravio je ogroman posao, a o razlogu za stvaranje bloga i o njegovoj sadržini ovako piše na uvodnoj stranici. Ovo je "apolitički, istorijski blog o specijalnim nemačkim jedinicama koje su operisale na prostoru bivše Jugoslavije za vreme političkog, građanskog i svetskog rata 1941–1945. Sam naziv bloga je sarkastičan i sadrži originalni nemački termin za borbu protiv gerile: 'Bandenkampf', borba protiv bandi. Ne priznajući legitimnost ustaničkih snaga, Nemci su ih uporno nazivali bandama, čak i nakon što su ove isprva male jedinice prerasle u prave armije. Istovremeno, termin "borba protiv bandi" zloupotrebljavan je i kao izgovor za uništavanje čitavih naselja, masovno ubijanje civila i sprovođenje holokausta. Nemačka propaganda je uvek pridavala malo značaja i pažnje jugoslovenskim gerilcima, iako su u pokušaju njihovog uništenja zapravo formirane čitave divizije i korpusi. Ovo je priča o tim specijalnim jedinicama, vojnim operacijama, ratnim zločinima i mnogim zanimljivim, ali često morbidnim pojedincima". Izabrali smo najzanimljivije fotografije koje govore o nacističkim zločinima, herojskoj borbi partizana i sramnoj izdaji četnika, ustaša i drugih kolaboranata, i donosimo ih u formi foto-priče. Na uvodnoj fotografiji vidimo ljotićevce, pripadnike IV puka Srpskog dobrovoljačkog korpusa kako poziraju nemačkom fotografu pored natpisa "Smrt komuni – sa fronta odbrane Srpstva" (napisanog na vratima jednog od vagona kojima su transportovani na front).

Germanizacija Donje Štajerske. Pripadnici policije bezbednosti i policije poretka otimaju decu od očajnih majki u Celju (u dvorištu današnje I osnovne škole). Deca će biti deportovana u nemačke logore, prevaspitavana, i odgajana nadalje kao Nemci.

Photo: bandenkampf.blogspot.rs

Formiranje SS-divizije "Princ Eugen". Vojnici 1. čete 1. lovačkog puka stoje postrojeni pred svojim komandirom, poručnikom Mihaelom Rithenom, tokom obuke u šumi kod sela Grebenca (u Deliblatskoj peščari – najvećoj peščari Evrope).

Photo: bandenkampf.blogspot.rs

Smotra 369. pešadijske divizije u Rajlovcu. General Vilko Begić, državni sekretar Ministarstva oružanih snaga NDH (uskoro i Pavelićev zamenik), odlikuje legionare "Vražje divizije" na aerodromu u Rajlovcu (kod Sarajeva) posle uspešno završene operacije "Belo" [Weiß].

Photo: bandenkampf.blogspot.rs

SS divizija "Princ Eugen": Nasmejani artiljerci SS-divizije "Princ Eugen" u razgovoru sa dva starija muslimana, u čijem je društvu i jedan mali dečak (domaćini ne deluju previše oduševljeni Nemcima); između njih se vidi kamuflirani nemački 75 mm brdski top GebG 36 (da bi se uštedelo na težini, top je uglavnom korišćen bez štita, a za potrebe brdskog transporta, mogao je biti rastavljen na osam delova, i prenošen na mulama ili konjima).

Photo: bandenkampf.blogspot.rs

Operacija 25. Tenkisti "Sablasne divizije" (11. oklopna divizija) poziraju u propagandne svrhe, negde u Srbiji. Sa strane njihovog tenka [Panzer IV] vidi se kružna oznaka divizije, kao i maskota – sablast (smrt), koja desnom rukom grabi a levom zamahuje mačem, vozeći se na poluguseničaru.

Photo: bandenkampf.blogspot.rs

Oto i Štefan Bajer, Nemci iz Bačke (iz Novog Sada), poziraju za fotografiju sa majkom. Za razliku od većine jugoslovenskih Nemaca, dva brata nisu regrutovana u jednu od lokalnih SS-divizija, nego su poslati u Finsku, u 6. brdsku SS-diviziju "Sever". Oto je rat završio u sovjetskom zarobljeništvu – a Štefan je poginuo, 1944. godine (njegovi potomci danas žive u istom gradu, kao umetnici, i pravoslavni hrišćani).

Photo: bandenkampf.blogspot.rs

294. Infanterie-Division: Pripadnici 294. pešadijske divizije i neidentifikovane SS-jedinice prelaze skelom preko Dunava iz Novog Sada u Petrovaradin, između srušenih mostova Kraljevića Tomislava (na slici) i Kraljevića Andreja (iza fotografa), koje je minirala jugoslovenska vojska ne bi li usporila neprijateljsko napredovanje. Naravno, sve se odvija pod budnim okom Mađara, novih vlastodržaca u Bačkoj (ostatak Vojvodine podelili su Hrvati, kojima je pripao Srem, i domaći Nemci, koji su preuzeli Banat). Samo nekoliko meseci kasnije, u ovom istom delu reke – ali ovog puta pod vodom – prolaziće stotine leševa Novosađana, pre svega Jevreja i Srba, streljanih i bacanih pod led od strane Mađara na obližnjoj plaži.

Photo: bandenkampf.blogspot.rs

Operacija "Crno" [Schwarz]. Hrvatski legionari, pripadnici "Vražje divizije" (369. pešadijska divizija), užurbano prenose svog ranjenika za vreme borbi u dolini Ćehotine, u okolini Pljevalja. Uz podršku avijacije, divizija je u ovom kraju nadjačala i odbacila partizansku VI istočnobosansku, III dalmatinsku i VII banijsku brigadu.

Photo: bandenkampf.blogspot.rs

Deutsche Volksgruppe in Kroatien: Hrvatski Nemci, pripadnici ES-bataljona "Princ Eugen", prolaze kroz jedno selo. Obučeni su u nemačke uniforme sa oznakama u stilu Oružanog SS-a – u koji će većina njih i biti uskoro prebačena (tačnije, u istoimenu diviziju, 7. SS). Vojnik u pozadini nosi stari češki mitraljez ZB vz. 26, a oficir (u prvom planu) je naoružan nemačkim automatom MP 35, često korišćenim u borbi protiv gerile. Na slici se vidi i njihovo neobično, improvizovano vozilo (koje je čak i preživelo rat).

Photo: bandenkampf.blogspot.rs

Ministar fon Nojrat u poseti Beogradu. Ministar spoljnih poslova Rajha Konstantin fon Nojrat pozdravlja nacističkim pozdravom jugoslovensku počasnu stražu na zemunskom aerodromu, u pratnji predsednika Ministarskog saveta i ministra spoljnih poslova Kraljevine Jugoslavije dr Milana Stojadinovića i ministra vojske i mornarice, armijskog generala Ljubomira Marića; u pozadini se vidi avion Junkers Ju 52, na čijem boku stoji ime generala fon Hepnera, bivšeg komandanta nemačkog ratnog vazduhoplovstva. (Glavna svrha fon Nojratove posete Beogradu bila je dobijanje podrške i osiguravanje neutralnosti Jugoslavije u slučaju nasilnog pripajanja Austrije Nemačkoj; ujedinjenjem Nemačke i Austrije, koje je ostvareno devet meseci kasnije, stvorena je i zajednička granica između Nemačke i Jugoslavije; tri godine kasnije, preko ove granice su u jugoslovensku kraljevinu umarširale trupe general-pukovnika fon Vajhsa, budućeg komandanta Jugoistoka.)

Photo: bandenkampf.blogspot.rs

Operacija "Crno". Pripadnici SS-divizije "Princ Eugen", jedan oficir i podoficir (vojni policajac), saslušavaju dvojicu zarobljenih partizana. Zarobljenici se trude da ostanu pribrani, iako su sigurno svesni da je Nemcima naređeno da ih ne tretiraju kao ratne zarobljenike, već kao obične uhapšenike, odnosno bandite.

Photo: bandenkampf.blogspot.rs

Operacija "Potez skakačem". SS-padobranac stoji zagledan u daljinu sa automatom u ruci pored nadgrobnog spomenika na drvarskom groblju, posle neuspelog pokušaja hvatanja partizanskog vođe Josipa Broza Tita.

Photo: bandenkampf.blogspot.rs

Operacija 25. Motociklista Telesne garde SS-a "Adolf Hitler" saslušava zarobljenog jugoslovenskog vojnika uz pomoć jednog domaćeg Nemca (u civilu) koji privremeno služi kao prevodilac, negde u Makedoniji.

Photo: bandenkampf.blogspot.rs

Kada padne prvi sneg. Mladi borac je i te kako je voleo, u onim retkim trenucima mira, makar nakratko da zaboravi na rat i podseti se bezbrižnog detinjstva, kada se ispred kuće grudvao sa drugovima i uživao u čarima prvoga snega. Partizanski bolničari, pripadnici XXXIII hrvatske divizije, uživaju u grudvanju na Bilogori.

Photo: bandenkampf.blogspot.rs

Kaznena ekspedicija u Skeli. Dana 14. avgusta 1941. godine, na putu Obrenovac–Šabac, kod sela Skele, pripadnici Posavske čete Kosmajskog partizanskog odreda napali su iz zasede i uništili jedan nemački policijski automobil. U kolima se nalazio natporučnik Oto Erman, komandir 3. čete 64. rezervnog policijskog bataljona (budući I bataljon 5. policijskog SS-puka), sa tri narednika. Sva četvorica su ubijena, a njihova tela su bačena u Savu. Nedugo potom, izgoreli automobil je otkrila nemačka patrola. Već sledećeg dana, iz Beograda je u Skelu upućena jedna četa policajaca (partizani su selo u međuvremenu napustili); u cilju odmazde za partizanski napad, na licu mesta je streljano 15 osumnjičenih seljana i obešeno 50 komunista (talaca iz banjičkog logora), a samo selo je spaljivanjem sravnjeno sa zemljom. Na slici, pripadnici 64. rezervnog policijskog bataljona stoje pobedonosno (i simbolično) između sveže pobijenih srpskih seljaka i svog dan ranije uništenog automobila.

Photo: Marsilea

Operacija "Potez skakačem". Pripadnik 500. padobranskog SS-bataljona razvija zgužvanu sovjetsku zastavu pronađenu u sobi u kojoj je bio smešten jedan partizanski komesar. Na zidu sobe se vidi poznati partizanski slogan: "Smrt fašizmu – slob[o]da narodu" (reč "sloboda" je greškom napisana bez jednog "o").

Photo: bandenkampf.blogspot.rs

Operacija "Pun mesec". U noći između 8. i 9. juna 1944. godine, partizanska XVI vojvođanska divizija silovito je napala Lopare, Zajednice i Brezovaču, koje su žilavo branili I bataljon 2. lovačkog puka i 7. i 6. baterija artiljerijskog puka 13. brdske SS-divizije "Handžar". Borbe su trajale celu noć, od ranih večernjih do ranih jutarnjih časova – kada je izvršen odlučujući juriš, i kada su haubice, bombe i mitraljeze zamenili kundaci i bajoneti (sledeći citati preuzeti su iz knjiga "Mladost slobodi darovana" Nikole Božića i "Himlerova bosanska divizija" Džordža Leprea). Sećanje partizana Milenka Novakovića Braleta (političkog komesara): "Zbunjeni 'fesaroši' iskakali su iz zapaljenih kuća poluodeveni i ogorčeno branili svoje gole živote. Bila je to jedna od najstravičnijih noćnih borbi, prsa u prsa, koju sam doživeo u ratu.
Milja Toroman, sedamnaestogodišnja bolničarka partizanske XI krajiške brigade (IV krajiške divizije), pozira sa širokim osmehom na licu, i nemačkim automatom o ramenu, fotografu Žoržu Skriginu, u jednom seocetu na Knešpolju, pod Kozarom

Milja Toroman, sedamnaestogodišnja bolničarka partizanske XI krajiške brigade (IV krajiške divizije), pozira sa širokim osmehom na licu, i nemačkim automatom o ramenu, fotografu Žoržu Skriginu, u jednom seocetu na Knešpolju, pod Kozarom

Photo: bandenkampf.blogspot.rs
Na sve strane gorele su kuće, vozila, nastrešnice u rovovima. Centar Lopara pretvoren je u pravo razbojište. Najviše su radili kundaci i noževi. Iz jednog takvog udara i makljaže izašao sam oguljenog obraza. Neki dugajlija esesovac zakačio me je kundakom nemačke mauzerke, ali je već u sledećem trenutku i on pao proboden bajonetom borca do mene." Sećanje SS-vojnika Eduarda Rota (Nemca, veziste): "Bio sam usred borbe prsa u prsa, sa bajonetom na pušci, kada je jedan od mojih drugova prostreljen kroz grlo. Odneo sam ga u šator za prvu pomoć. Tek što sam stigao, bolničar je pogođen u ruku, koju sam previo. Potom sam otpuzao nazad do svog položaja [...]. Bio sam sam. U međuvremenu je nastala divlja pucnjava na mestu na kojem su bile sabrane naše tovarne životinje [...]. Kako smo kasnije saznali, neprijatelj je pobio većinu naših mula i konja. Partizani su bili bukvalno iznad moje glave, ali, pošto mi je bilo preostalo još samo četiri okvira municije, nisam mogao mnogo da učinim. Da sam samo jednom opalio, ne bih bio živ danas. Da budem iskren, nisam mislio da ću preživeti tu noć." Partizan Milenko Novaković takođe je zapisao: "Ozlojeđeni na sve što su čuli o nečuvenim zločinima pripadnika ove divizije u jugozapadnom Sremu i na Majevici, Sremci su prosto goreli od nestrpljenja da dohvate za guše ove zlikovce [...]" (Esesovci koji su branili Lopare većinom su zapravo bili neiskusni, tek pristigli regruti.) SS-podoficir Hajnc Štratman (Nemac, artiljerac) je nagovestio: "Neću detaljisati koliko su jezivo naši poginuli bili unakaženi od strane neprijatelja, samo ću reći da ni za dve godine provedene u borbama u Rusiji nisam iskusio nešto tako užasno." Sećanje partizana Ante Bralića (političkog komesara): "Ispod jednog kamiona spazih Švabu sa puškom uperenom prema meni. Dreknem na njega da izlazi inače ću ga ubiti. On izlazi, diže ruke plačući i na srpskom jeziku poče moliti da ga ne ubijem. Tvrdi da je Bosanac, da je mobilisan u vojsku i da bi ostao kod nas i borio se protiv okupatora. Posle dogovora sa mojim drugovima, rešili smo da ovog nemačkog vojnika, muslimana iz 13. SS-divizije, primimo u naše jedinice. Zadužili smo nekoliko članova Partije i SKOJ-a da pripaze na njega. U sledećim borbama nosio je čak nemački 'šarac' i pokazao da je dobar borac. Ipak, prevarili smo se, prvom prilikom je dezertirao i ponovo prebegao Nemcima." Milenko Novaković Brale nastavlja: "Prilikom prvog našeg povlačenja na polazne položaje, u onoj gužvi i borbi prsa u prsa, desio mi se i jedan maler. Ne znam kako i kada, u tom metežu otkinula mi se komesarska torbica sa poverljivim političkim materijalom i spiskovima boraca [...]. Osećajući veliku odgovornost i grižu savesti, pođem nazad da je tražim. Drugovi su uzalud pokušavali da me odvrate i zadrže od takve besmislene namere. Brzo sam se i sam u to uverio. Već na nekoliko stotina metara od naših položaja naleteo sam na zalegli neprijateljski streljački stroj. 'Drži ga, Mujo!'... 'Hvataj ga, Alaga!' – začuo sam i ugledao istovremeno nekoliko 'fesaroša' kako iskaču pred mene i pokušavaju da me uhvate živa. Jedva sam uspeo da im se izmigoljim, uskočivši u neku vododerinu, i ponovo [da] se vratim među svoje drugove." SS-podoficir Štratman je pomenuo još jednog druga koji je preživeo napad: "Nije želeo da razgovara o toj užasnoj noći. Imao je tada samo 18 godina i posle je više od decenije patio od noćnih mora. Plašio se da bi razgovor o tome vratio sva ta strašna sećanja." Na slici, Ilija Bogdanović Čiča, komandant I vojvođanske brigade (XVI vojvođanske divizije), sa rukama na leđima i cigaretom u ustima, prolazi pored uništenih kibelvagena 7. baterije artiljerijskog puka "Handžar" divizije, kod sela Zajednica (pored Lopara).

Photo: bandenkampf.blogspot.rs

Operacija "Osovina". Nakon sklapanja (usmenog) sporazuma o saradnji, pripadnici Dinarske četničke divizije prolaze mirno pored motorizovane kolone nemačke 114. lovačke divizije, koja pravi kratku pauzu pokraj puta tokom nastupanja od Knina ka Zadru. Jedno od svedočanstava o saradnji između dvaju divizija, koja je nastavljena i u narednim mesecima, ostavio je (revoltirani) četnički poručnik Jovan Pupavac, komandant I brigade I bosansko-krajiškog korpusa (citat iz Pupavčevog izveštaja komandantu korpusa o razlozima njegovog napuštanja Dinarske oblasti): "Posle propasti Italije u Dalmaciju su došli Nemci. Komandant Dinarske oblasti, pop Đujić, stupio je u saradnju sa njima, najpre preko Mana Rokvića, koji je došao sa njima iz Bosanskog Petrovca. Kasnije je delegirao kod štaba 114. nemačke divizije svoga načelnika štaba, kapetana Mijovića Novaka. Ljudstvo je postalo nemačka milicija, primajući od njih redovnu hranu, municiju i dopunu oružja. Nemci su vrlo rado primili saradnju četnika..."

http://www.xxzmagazin.com/napad-na-ustasko-uporiste


Herojska borba protiv okupatora i domaćih izdajnika
Pripremio: XXZ magazin
Na Facebook stranici Četnici su sramota za srpski narod našli smo pravo blago u vidu arhivskih fotografija iz Drugog svetskog rata i priča o njima. Izabrali smo najzanimljivije fotografije koje govore o herojskoj borbi partizana i sramnoj izdaji četnika, i donosimo ih u nekoliko nastavaka u formi partizanske foto-priče. Na prvoj, uvodnoj fotografiji vidimo borce 2. ličke brigade 6. ličke divizije kako napadaju na ustaški garnizon u jakom ustaškom uporištu u Kijevu kod Knina, 26. jula 1943. Borbe su trajale ceo dan i bile su vrlo žestoke

UOČI PROBOJA SUTJESKE: Prva proleterska brigada 10. juna 1943. izvršila je proboj nemačkog obruča na Balinovcu (Sutjeska). Na slici: Danilo Lekić Španac, komandant brigade drži govor borcima uoči proboja.
O proboju je ostavio svedočenje njegov učesnik, književnik Antonije Isaković: "Dole je mlada šuma, a ispred nas livada. Ali niska, gusta magla, kao mleko gusta magla, gotovo se ništa ne vidi... Iz te šume, nazirem, proviruju, izlaze partizani. Izlazi Prva proleterska. Odjednom, magla je stala, naglo se digla, čistina. A na suprotnoj strani livade, negde na oko osamdeset-sto metara od nas, žut redut, rov. To je Balinovac. Tu su Nemci. Ušančeni. Dobro pamtim, Danilo Lekić je odmah komandovao: ‘Prva proleterska – juriš!’ I verovatno, ja mislim da je to jedini put kad je cela Prva proleterska jurišala. Preko te čistine. Svi smo bili u istom streljačkom stroju. Prvi put, svi... Sve komande četa i svi štabovi bataljona, i štab brigade i Španac (Danilo Lekić) i Plavi (politički komesar Mijalko Todorović) su bili u jurišu, i svi kuriri, i svi kuvari, i svi bolničari... Sve je izašlo tu, koliko nas je bilo. Samo ideš... Fanatično napred. U magnovenju sam video ranjenog druga kako puca u sebe. Neće da ostane kao ranjenik. Izletili smo iz te šume i samo trčali, nezadrživo trčali... I naš stalni povik, više krik, svih nas: ‘Juriš proleteri! Juriš!...’ Samo juriš... Znamo da nemamo kud osim – napred. Mora da smo izgledali strašni, iz te šume, zarasli i neobrijani, izgladneli, iscepani i izmučeni... Samo trčiš i sve bolje vidiš taj žuti rov; Nemce koji tu leže, njihove šarce... Nemci pucaju, ali mi nadiremo; jedan Nemac, vidim, podiže se da pobegne. Sećam se te slike: nemački oficir iz pištolja puca u njega, puca u svoje vojnike. Ne da im da beže. Uzalud, razbili smo Nemce, da ne znam ni kako. Činilo se da ćemo zubima da ih pokoljemo."

Photo: Facebook

KOZACI U VERMAHTU: Podsećamo ko su bili "ruski kozaci koje su pobili crveni satanisti" za kojima žale srBski neofašisti i kakve zločine su počinili nad srpskim narodom ti "pravoslavni vitezovi Nove Evrope" (kako im tepaju srBski ljubitelji nacističkog okupatora).
General Helmut fon Panvic, komandant 1. kozačke divizije Vermahta (u sredini) i grupa četnika Motajičke četničke brigade

General Helmut fon Panvic, komandant 1. kozačke divizije Vermahta (u sredini) i grupa četnika Motajičke četničke brigade

Photo: Facebook
Na slici: General Helmut fon Panvic, komandant 1. kozačke divizije Vermahta (u sredini) i grupa četnika Motajičke četničke brigade JVuO (1944). Prva kozačka divizija formirana je 1943. od dobrovoljaca iz redova kozačkog stanovništva sa područja Dona i Kubanja. Bili su to izdajnici svoje zemlje koji su za novac bili spremni da služe okupatoru - i da u njima potpuno nepoznatoj Jugoslaviji ubijaju svoju slovensku i pravoslavnu braću. Fotografija je nastala nakon što su Fon Panvicovi kozački divljaci počinili zločine nad srpskim stanovništvom u Sremu. Četničkim bednicima je očigledno imponovalo što poziraju pokraj komandanta tih divljaka i jednog okupatorskog generala. Prva kozačka divizija prebačena je početkom oktobra 1943. u Jugoslaviju. Prošla je kroz Beograd i potom upućena u Srem u borbu protiv partizana. Za kratko vreme ubila je velik broj srpskih civila u sremskim selima. Brojne zločine Kozaci su počinili i nad hrvatskim i srpskim stanovništvom u Slavoniji, Moslavini, Baniji, Pokuplju. U našem narodu ovi zlikovci ostali su upamćeni pod nazivom "Čerkezi" iako nisu imali nikakve veze sa etničkim Čerkezima.

+++

ČETNIČKI POKOLJ U RAJKOVCU: Četnici Nikole Kalabića 23. maja 1943, u Rajkovcu kod Topole, zaklali su Darinku Radović (43) i njene kćerke Radmilu (18) i Stanku (14). Ubijene su jer su skrivale partizanskog ranjenika. Radmila je gledala kako joj četnici kolju kćerke. Radmila nije odala ranjenog partizana. Proglašena je za narodnog heroja 1953. Njih tri nikome nisu zlo učinile. Ubijene su jer su pomogle da preživi borac za slobodu. Danas osnovna škola u Belosavcima nosi ime po njima - "Sestre Radović".

Photo: Facebook

ČIČA DRAŽA I NJEGOVI VERNI KOLJAČI: Pre 73 godine, 22. maja 1944. godine, četnici pod komandom Bojana Ristanovića (na slici levo od Draže Mihailovića, drži torbu u rukama) počinili su monstruozan zločin u selu Preljina kod Čačka. Posle svirepog mučenja od strane četnika pod komandom Ristanovića u četničkom zatvoru u Rakovi, u noći 22-23. maja 1944, na raskrsnici puteva Preljina - Baluga, zaklane su: Lenka Krupež iz Rakove, Marija Komadinić-Đurović iz Sokolića, Zora Gojković-Jovanović iz Prislonice i Franciska Novak, izbeglica iz Slovenije. Sve četiri su imale samo 22 godine. Njihova gola i unakažena tela ostavljena su na raskrsnici. Prema priznanju Ljubomira Lužanina, zapovednika četničkog bataljona u Ljubiću, Zora Gojković-Jovanović je pre klanja silovana. Zločin su izvršili Rajko Ilić predratni žandar iz Sokolića (poginuo u borbi protiv partizana 1944), Previslav Milovanović seoski đilkoš iz Trbušana (izvršio samoubistvo nakon rata kao odmetnik), Milan Jovanović zvani Ludak seoski đilkoš iz Preljine (nepoznata sudbina), a za počinjeni zločin posle rata na sudu je kao saučesnik odgovarao pomenuti Lužanin. Glavni naredbodavac za ovaj i mnoge slične zločine u okolini Čačka bio je Bojan Ristanović - predsednik prekog suda i glavni islednik u zatvoru II ravnogorskog korpusa JVuO u selu Rakova. Kroz taj zatvor prošao je velik broj rodoljuba koji su mučeni i zaklani po Ristanovićevom naređenju. Ristanović je do 1943. bio agent kvislinške Specijalne policije u Beogradu. Još jedan dokaz kakve je sve zlikovce okupio Draža Mihailović. Ristanović je lično tukao i mučio zatvorenike. Ova zlikovac i kukavica je januara 1945. izvršio samoubistvo kako ne bi pao u ruke Odeljenja za zaštitu naroda i odgovarao za mnogobrojne zločine.
Među likovima na slici je i poznati zlikovac i psihopata Milutin Janković (drugi desno od DM, ima dugu kosu), ali on je posebna priča.

Photo: Facebook

ČETNICI, SARADNICI NACISTIČKOG OKUPATORA: Nedavno se na nekoliko fašističkih (ljotićevskih) stranica na Fejsbuku pojavila ova fotografija sa ovim tekstom u kome su tačne samo prve dve rečenice: "Grupa "Berger" tokom nastupanja blisko je sarađivala sa jedinicama četničke Dinarske divizije. Prilikom prodora motorizovanom kolonom od Bosanskog Grahova prema Livnu, iskoristila je nekoliko stotina četnika kao desantnu pešadiju na oklopnim vozilima. O ovome je vojvoda Momčilo Đujić posao u svom izveštaju. Prilikom upada u Livno je, po vojvodi Đujiću, „nastao strahoviti krkljanac... u kojem su Nemci imali 7 mrtvih i 50 ranjenih, jedan od naših bio je ranjen. Naši su upali u štab prve vazd. baze Titove i zaklali 7 avijatičara, a zarobili su 170 crvenih i sve poklali... Partizani su ostavili 2400 na terenu ranjenih i mrtvih prebrojanih i 1100 živih zarobljeno.” Oni koji su pisali ovaj tekst namerno kriju kada se taj događaj odigrao, kao što kriju da ova fotografija nema veze sa tim događajem. Pri tom se prave da ne znaju da je izveštaj vojvode Đujića najobičnija budalaština. Najvažnije od svega je to da autori ovog smešnog teksta namerno kriju da je reč o nemačkoj Operaciji "Ziethen" (decembar 1943) koja je bila usmerena protiv snaga 8. dalmatinskog korpusa NOVJ. U toj operaciji Nemci su pored 600 četnika angažovali su i oko 1.000 ustaša Crne legije. Dakle, četnici su u ovoj operaciji učestvovali zajedno sa najgorim ustaškim koljačima pod komadnom Rafaela Bobana. Jasno je zašto neoljotićevci koji su pisali ovaj tekst to kriju. Ova fotografija nema nikakve veze sa Livnom i Grahovom, niti je nastala početkom decembra 1943. Problem je u tome što su autori ovog teksta - fotografiju i Đujićev citat pronašli na Wikipediji, u članku posvećenom Operaciji "Zeithen". Naivno su pomislili da je fotka nekakva ilustracija za tu operaciju, iako je ova fotografija nastala u leto 1944. - u okolini Rijeke. Bunker u gornjem levom uglu nalazio se do pre nekoliko godina u Permanima kod Rijeke, na raskršću koje vodi od sela Breza prema selu Klani, nekoliko km od slovenačke granice. Bunker je srušen pre nekoliko godina prilikom proširenja druma. O tome sve lepo piše ovde.

Postoje dve pretpostavke kojim četnicima je pripadao četnik na slici. Jedna pretpostavka kaže da je to bio četnik slovenačke Plave garde, a druga da je reč o četniku koji je pripadao četničkoj grupaciji iz okoline Otočca koja je morala da beži iz Like kod Nemaca u okolinu Rijeke. Imali su ulogu nemačkih pomoćnika u terorisanju partizanskih sela u Istri i okolini Rijeke. Basnoslovne podatke o partizanskim gubicima koje navodi Đujić najbolje demantuju nemački izvori. Neoljotićevci koji su pisali citirani tekst znaju za nemački izveštaj (jer su ga mogli pročitati u članku na Wikipediji iz koga su pozajmili Đujićev citat i fotku), ali to namerno ne žele da saopšte. Šta kaže nemački izveštaj: "Neprijatelj: 349 izbrojanih mrtvih, 14 zarobljenih, 45 prebeglih." Nije bilo nikakvih prebega, to je izmišljeno, a broj poginulih partizana je nešto uvećan (to se vidi iz broja zaplenjenog partizanskog oružja), ali ni iz bliza nije onakav kakvim ga Đujić želi prikazati u izveštaju Draži Mihailoviću. Neoljotićevci namerno prećutkuju da je Đujić izveštaj poslao baš Draži Mihailoviću jer oni pokušavaju da izgrade mit kako Đujić nije bio pod Dražinom komandom. Istina je da Đujić nikako nije bio jedini četnički komandant koji je slao izveštaje Draži o vojnoj saradnji sa Nemcima. Draža je na to prećutno odobravao nastavak saradnje sa nacistima.

Photo: Facebook

PROSLAVA 1. MAJA U MORAČI: Manastir Morača, 1. maj 1944. Proslava Praznika rada. U manastru tad nije bilo monaha. Igumana Ilariona su 1943. ubili antikomunisti jer je podržavao partizane. Po jednoj verziji bili su to Nemci, po drugoj četnici. Ubijen je u manastiru Piva gde se sklonio bežeći iz Morače od četnika.

Photo: Facebook

STEVO RAUŠ, DIMITRIJE BELOŠEVAC I MILENKO BELOŠEVAC: Aranđelovac, 21. septembar 1944: Dimitrije Beloševac veteran Prvog svetskog rata iz šumadijskog sela Vrbica (u sredini) doveo je svoga sina Milenka da se dobrovoljno priključi 1. krajiškoj brigadi koja je prethodnog dana potukla četnike, nedićevce i Nemce u Aranđelovcu i oslobodila grad. Bio je to najveći poraz koji su partizani do tada naneli Kalabićevom Korpusu gorske garde. Kalabićevci su morali da beže prema Rušnju i Beogradu gde su ih Nemci početkom oktobra ukrcali u vozove i otpremili za Kraljevo. Potom su se četnici i Nemci zajedno probijali prema Bosni. Milenko Beloševac je preživeo rat. Učestvovao je u borbama za oslobođenje Beograda, zatim u borbama na Sremskom frontu gde je 1. krajiška brigada držala sektor oko Iloka i Šarengrada do kraja marta 1945. kada je prebačena u Bosnu i učestvovala u oslobođenju Bijeljine i Brčkog. Potom je brigada učestvovala u borbama za oslobođenje Slavonije, Zagorja i Slovenije, sve do austrijske granice gde je 15. maja 1945. pobola jugoslovensku zastavu. Levo na slici je tadašnji komandant 1. krajiške brigade, Stevo Rauš, kasnije general-pukovnik i nosilac Ordena narodnog heroja. Stevo Rauš je bio jedan od legendarnih krajiških komandanata sa Kozare. Rođen je 1916. u Brezičanima kod Prijedora. Umro je 1998. u Beogradu.

Photo: Facebook

PARTIZANSKI KOMANDANT I DEČAK KOJI JE POBEGAO IZ JASENOVCA: Miloš Šiljegović, komandant 10. krajiške divizije i Nikola Zvijerac, najmlađi borac divizije - koji je kao 12-godišnji dečak 1942. pobegao iz logora Jasenovac. Obojica su Kozarčani. Obojici su u Jasenovcu stradali mnogi rođaci. Znamo da je u Jasenovcu ubijena majka Miloša Šiljegovića.

Photo: Facebook

NACISTIČKI ZLOČIN U PANČEVU: Pre više od 76 godina, 21. i 22. aprila 1941. u Pančevu je ubijeno 36 meštana od strane lokalnih nacista (Folksdojčeri) i nemačkog Vermahta (puk Gros Dojčland). Zločin se dogodio kao odmazda za navodni napad na nemačku vojsku u Pančevu. Prethodnog dana, 20. aprila, nemački vojnici su slavili Hitlerov rođendan. Dvojica pijanih vojnika su se potukla i jedan je smrtno ranjen. Potom su nemački vojnici zajedno sa lokalnim nacistima inscenirali napad na nemačku patrolu kako bi našli opravdanje za smrt jednog vojnika. Napad je insceniran kod Starog pravoslavnog groblja gde su 21. i 22. aprila Nemci streljali 18 i obesili isto toliko Pančevaca.
Nacistička odmazda nad nedužnim Pančevcima: April 1941. godine

Nacistička odmazda nad nedužnim Pančevcima: April 1941. godine

Photo: Facebook
Najpre je 21. aprila uhapšeno oko 100 Pančevaca i odvedeno na preki sud. Vojni sudija Rudolf Hofman je osudio njih 36 na smrt. Lokalni Folksdojčeri su mu sugerisali koga treba osuditi na smrt. Bila je to njihova osveta za devet ubijenih nacista iz Pančeva koje su ubili vojnici Vojske Kraljevine Jugoslavije neposredno uoči ulaska nemačke vojske u grad. Reč je o lokalnim nacistima koji su bili naoružani kao peta kolona i koji su pokušali da zarobe neke vojnike jugoslovenske vojske, ali su naišli na otpor. Rudolf Hofman je 1973. izveden na sud u Zapadnoj Nemačkoj, ali je oslobođen svih optužbi. kao i mnogi drugi nacisti koji su posle rata ostali na svojim funkcijama u Zapadnoj Nemačkoj. Zločin u Pančevu je snimljen filmskom kamerom i taj film je postao dostupan tek pre 20 godina kada je kamerman Gotfrid Kasel, nagrižene savesti uoči smrti, odlučio da obznani nemačkoj javnosti da u svojoj privatnoj arhivi poseduje taj film. Link za taj film možete pogledati u komentarima. Takođe je sačuvan veći broj fotografija zločina koje je načinio Gerhard Gronefeld, jedan od zvaničnih fotografa Nacističke partije. Jedan od egzekutora bio je lokalni nacista Herman Brum, koji je dobrovoljno izvršio vešanje. Na filmu se vidi da to radi sa uživanjem. On se 1942. dobrovoljno prijavio u 7. SS diviziju "Princ Eugen". Poginuo je 1943. u Bosni od partizanskog metka. Taj zlikovac je još jednom vešao u Pančevu, ovog puta 1942, kada je boravio u gradu na odsustvu. Obesio je 25 talaca u centru grada. Javio se dobrovoljno.

+++

PARTIZANI RAZBIJAJU CRNU LEGIJU U ZVORNIKU: Priča o tome kako su 1. proleterska brigada i deo 2. vojvođanske brigade 5. jula 1943. razbili ustašku Crnu legiju u Zvorniku i kako su ustaše iz Zvornika pobegle preko Drine u Mali Zvornik, pod zaštitu nedićevaca iz Srpske državne straže i belogardejaca iz Ruskog zaštitnog korpusa. Bio je to jedan od najvećih poraza Crne legije u dotadašnjem toku rata i bila je to prilika da se naplate neki prethodni računi. Na slici: deo jedne čete 3. (kragujevačkog) bataljona 1. proleterske brigade u leto 1943. Izgleda kao neki kolektivni osmeh nakon pobede. Nakon proboja obruča na Sutjesci partizani su za manje od 20 dana uspeli da privremeno oslobode većinu gradova u istočnoj Bosni koje su držali ustaško-domobranski garnizoni. Glavna snaga Ustaške vojnice u istočnoj Bosni bio je 1. stajaći djelatni zdrug poznat kao "Crna legija", koji je na tom području tokom 1942. i 1943. godine poklao više hiljada srpskih civila. Glavni cilj koji su Vrhovni štab i štab 1. proleterske divizije nametnuli partizanima prilikom prodora u istočnu Bosnu bio je da savladaju što više garnizona NDH, neutrališu što više neprijateljskih vojnika i da se što bolje naoružaju jer im je na Sutjesci propao najveći deo teškog naoružanja, a municija je bila na izmaku. Takođe je trebalo opskrbiti vojne komore i sanitet i nabaviti bolju obuću i odeću borcima. Sve to se nalazilo u gradovima pod ustaškom kontrolom (na koje četnici uopšte nisu napadali iako su znali šta je Crna legija činila nad srpskim civilima). Tokom borbi za Srebrenicu, Drinjaču i Vlasenicu Crna legija je izgubila znatan broj pripadnika i bila je prinuđena da se povuče prema Zvorniku. Tu su sami sebi načinili klopku. Kada su borci 1. proleterske i 2. vojvođanske brigade zauzeli tvrđavu Kale i brda iznad grada, ustaše su iz Zvornika bili prinuđeni da se povuku u Srbiju. Svi znamo za onu čuvenu sliku na kojoj krvnici Francetić i Boban, zapovednici Crne legije, poziraju na mostu na Drini. Ta slika je nastala 1942. u Zvorniku. Na istom tom mostu, nakon godinu dana, pripadnicima Crne legije došao je Crni petak.

Nakon razbijanja Crne legije: Deo čete 3. kragujevačkog bataljona 1. proleterske brigade u leto 1943. godine

Nakon razbijanja Crne legije: Deo čete 3. kragujevačkog bataljona 1. proleterske brigade u leto 1943. godine

Photo: Facebook

Napad na Zvornik je usledio u večernjim satima 4. jula. Grad je bio slobodan u 11 sati pre podne 5. jula. Glavna stvar bilo je zauzeti tvrđavu Kale. To su učinili bombaši Kraljevačkog i Beogradskog bataljona 1. proleterske. Potom je usledio juriš i grčevita borba na tvrđavi nakon čega su ustaše Crne legije u paničnom begu pobegle u varoš. Borba je nastavljena u gradu. Sada su glavni posao obavili strelci Beogradskog i Kragujevačkog bataljona. "Beogradski i Kragujevački bataljon Prve proleterske upali su u grad sa jugozapadne strane i zauzimali uporište po uporište. Dobri strelci Beogradskog i Kragujevačkog bataljona nisu dozvolili neprijatelju oka da otvori i primorali su ga na odstupanje. Iz prvih uporišta, tvrdih kuća, ustaše su organizovano odstupale i zauzimale položaje u novim uporištima. Međutim, oko 11,00 časova otpor je skršen i među njima je zavladala panika. Ustaše su počele da beže preko mosta na Drini, ka nedićevcima u Srbiji. Puškomitraljesci Beogradskog, Kragujevačkog i Prvog crnogorskog bataljona sustigli su ustaše koji su bežali preko mosta na Drini i po njima otvorili vatru. Jedni su padali mrtvi po mostu, drugi u vodu, a treći su skakali u vodu i nalazili smrt u talasima Drine. Zvornik je, prvi put, bio oslobođen." Ustaški izvor navodi: "Gubitaka na našoj strani za vrieme uličnih borbi i prilikom povlačenja na mostu preko rieke Drine, bilo je što oružnika, ustaša, građana i legionara oko 200 mrtvih i oko 350 ranjenih." (Izveštaj Velike župe Usora i Soli za jul 1943.) Drugi ustaški izvor (Izveštaj ustaškog stožera iz Tuzle od 22. jula 1943.) navodi još veće ustaške gubitke: "Pri prielazu preko Drine bilo je mnogo žrtava, tako da je izgubljeno od 400-500 ljudi."

Ne zaboravite, nacionalizam ni jednom narodu nije doneo srecu. Nije ni srbima, nije ni hrvatima. Nije ni crnogorcima ( oni se sada zovu stranjski, Monte Negro ). To ce im sigurno jako pomoci kada budu sluge zapadnjacima. Imace bolju poziciju. Nacionalizam nije pomogao ni makedoncima, i pre su bili mali. Sada ce ih progutati "ona" manjina u zemlji. Nije ni slovencima nacionalizam pomogao. Slovenci su najvise izgubili. Bili su naj razvijenija republika u SFRJ, a danas? Neka vam kazu, kako im je.


NACIONALIZAM je upropastio bratstvo i jedinstvo. Prijateljstvo i druzenje. Zato preporucujem svim naprednim strankama i ljudima da se bora protiv nacionalizma bilo koje vrste i bilo gde. Posebno se treba boriti protiv svih oblika nasilja u drustvu, kao i svih partija koje takvo ponasanje podrzavaju.

Trebalo bi sve to sto se desilo u SFRJ uneti u knjige za skolu. Neka mlade generacije uce kako se netreba ponasati prema svojoj domovini. Zajednistvo je jedino reseneje. I bez obzira sto mi danas znamo da je svemu tome komovalo vise "KUMOVA" se to nebi desilo da smo mi svi, bili svesni svoje odgovornosti u datom momentu. Da politicare i vojne staresine i ne spominjem.

"Drugi" nikada nije, niti ce ikada resiti probleme za nas. Naprotiv. Puno problema koji su nastali u Yu su stvoreni zbog onih koji su svim snagama radili na unistenju SFRJ.

Nije uzalud bila izreka: " CUVATE BRATSTVO I JEDINSTVO KAO ZENICU OKA SVOGA"

Neki su tek danas shvatili sta to znaci, kada se to ne cuva. Na zalost puno njih, ni danas nisu shvatili nista. Zato nam i jeste onako kako jeste.


Valter

https://www.jutarnji.hr/globus/politika/autor-uzbudljive-knjige-o-trscanskoj-krizi-za-hrvate-je-trst-mnogo-vise-mitski-nego-za-talijane-15072411
utor uzbudljive knjige o Tršćanskoj krizi: Za Hrvate je Trst mnogo više mitski nego za Talijane



https://www.bing.com/images/search?q=sfrj+jugoslavija&qpvt=sfrj+jugoslavija&form=IQFRML&first=1